Ik ben Sabine

Ik ben HypnoBirthing docent, zwangerschapscoach, mamacoach en bevallingsverwerkingsspecialist. Door middel van individuele begeleiding, online- en groepscursussen help ik zwangere vrouwen, hun partners en moeders van jonge kinderen om te ontspannen en te genieten van het (aanstaande) ouderschap.

Toen ik ontdekte dat ik zwanger was van mijn oudste kind, zat ik in een hele drukke periode. Ik had net een nieuwe functie, we waren op huizenjacht en stonden op het punt ons appartement in Amsterdam in de verkoop te zetten. Goede timing zou je zeggen, maar het gaf onze verhuisplannen ook een hele stevige deadline. We stapten de rollercoaster in en hoogzwanger trok ik in ons nieuwe gezinshuis in De Meern.

Ontspannen bevallen met HypnoBirthing, maar daarna?

Ik deed al sinds ik 14 weken zwanger was aan zwangerschapsyoga om te bewegen. Hoewel ik dat heel fijn vond (en overigens een supergoede combi met HypnoBirthing!), voelde het niet als voldoende voorbereiding om alleen daarmee de bevalling in te gaan. Ik was door de verhuizing in een hele hoge versnelling gaan leven en wilde me heel bewust gaan voorbereiden op de bevalling. Zo kwam ik terecht bij HypnoBirthing. Wat was het fijn om met de audiobestanden te ontspannen en om op een positieve manier, samen met mijn man, toe te leven naar het moment waarop we ouders zouden worden. Het werd een hele mooie bevalling, met veel vertrouwen en innerlijke kracht. Dus tijdens de zwangerschap van ons tweede kind gebruikten we weer de HypnoBirthing technieken om ons voor te bereiden. Deze bevalling was nog mooier, sneller en kalmer dan de eerste. Prachtig om op terug te kijken! 

Maar na beide bevallingen miste ik eigenlijk wel de ontspanning die uitging van het dagelijkse HypnoBirthing oefenmoment. Juist als moeder van een baby, kun je het idee hebben totaal geen tijd meer te hebben om te ontspannen. Je slaapt (meestal minder dan je gewend was) en je zorgt voor je baby. Toen werd eigenlijk het eerste zaadje geplant voor Momflow, maar dat wist ik toen nog niet.
 

Mijn batterij was leeg…

Ik ging gewoon door met zorgen voor de kinderen, werken, huishouden, alle ballen hoog houden. En dat ging prima totdat ik, ongeveer een half jaar nadat ik na de geboorte van mijn tweede kind weer was gaan werken, moest concluderen dat mijn batterij helemaal leeg was. Ik gaf structureel al mijn energie aan werk (waar ik eigenlijk geen energie meer van terug kreeg), de kinderen, het huishouden, alles dat ‘moest’ gebeuren. Maar ik hield nauwelijks energie over voor wat ik zélf wilde, om mezelf echt te ontspannen en zo mijn batterij weer op te kunnen laden. Met mijn hoge verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef koos ik telkens voor iets of iemand anders en niet voor mezelf. Daardoor had ik continu het gevoel dat ik nog van alles ‘moest’. Al die ballen hoog houden, maakte me erg gestresst. En daarvan werd ik niet gezelliger thuis. Ik kreeg een erg kort lontje en mijn peuter, die in die periode enorm de grenzen aan het opzoeken was, kon mij in een seconde inwendig laten exploderen. Ik werd een moeder die ik absoluut niet wilde zijn…

Als ik een burn out wilde voorkomen, moest ik het roer omgooien. Ander werk zoeken, waar ik wel energie van zou krijgen, leren om te ontspannen en om voor mezelf te kiezen. Maar hoe??
 

Leren luisteren naar mijn hart

Door te leren voelen. Want door heel veel vanuit mijn hoofd te leven, rationele beslissingen te nemen, was ik de verbinding met mijn hart, met mijn gevoel verloren. Daardoor nam ik geen tijd voor ontspanning (en wist ik ook niet hoe ik écht kon ontspannen, iets anders dan Netflixen :-)). Want mijn hoofd vond dat ik altijd nog wel iets ‘moest’ en zo ‘mocht’ ik dus eigenlijk niet ontspannen van mezelf. Omdat ik niet ontspande kwam ik steeds meer in mijn hoofd te zitten. Terwijl ik tijdens twee zwangerschappen en bevallingen had ervaren hoe krachtig een goede balans tussen lichaam en geest is en ik toen juist durfde te vertrouwen op mijn gevoel, raakte ik dat helaas weer kwijt. 

Maar je gevoel en je intuïtie zijn bijzonder krachtige raadgevers! Jonge kinderen staan er nog heel goed mee in contact. Ze voelen feilloos aan of ze iets wel of niet durven of willen en wanneer ze er dan wel aan toe zijn. Doordat we in onze cultuur vooral leren om te redeneren en te rationaliseren en niet zozeer hoe je moet ‘voelen’, leren we gaandeweg af om te luisteren naar je hart, je intuïtie. 

Het roer ging om!

Door dat weer opnieuw te leren, gooide ik in 2019 inderdaad het roer om. Volgde ik een opleiding tot HypnoBirthing docent en tot intuïtief coach en richtte ik mijn eigen onderneming op! Ik ontdekte hoe ik flow kan ervaren als moeder, door te leren wat ik nodig heb om een ontspannen moeder te zijn. Nu geniet ik weer volop van mijn leven en het moederschap!

En sindsdien help ik met veel plezier zwangere vrouwen en moeders met jonge kinderen om ook de weg naar hun gevoel te (her)vinden en hun ‘momflow’ te vinden. Om te vertrouwen op wat ze voelen en ernaar te handelen. Om ook de tijd te nemen om te ontspannen, ondanks alles wat je moet of wilt doen. Of je nu zwanger bent of een baby van een paar maanden hebt of aan het struggelen bent met balans houden tussen je carrière en het moeder zijn. 

Nare ervaringen verwerken

Begin 2023 volgde ik een opleiding tot Bevallingsverwerkingsspecialist. Een specialisatie als coach om moeders die een nare of traumatische bevalervaring hebben meegemaakt te helpen die te doorvoelen, ervan te herstellen en weer in hun kracht te laten komen. Ik overwoog de opleiding al 2 jaar, maar gaf telkens voorrang aan andere bijscholingen. Op het gebied van fysiologie van geboorte, medische geboorte, familie opstellingen, transactionele analyse. Allemaal ook heel goed en interessant, maar ik kwam telkens weer terug bij deze opleiding. Ik vond het spannend, want best een heftig onderwerp, maar ik wilde het heel graag en dus… luisterde ik naar mijn hart, schreef een uitgebreide motivatie en volgde de opleiding, bij Angelique Verstegen van praktijk Nova Vita.

Gedurende de opleiding ontdekte ik dat ik zelf ook nog nare ervaringen te verwerken had en daarvoor stapte ik naar een coach. Geen bevaltrauma in mijn geval. Maar ook bijzonder ingrijpend en inmiddels al 14 jaar geleden gebeurd. Toen kreeg ik op een dinsdagochtend een telefoontje van de politie; of ik meteen naar het ziekenhuis kon komen. Mijn vriend had een ongeluk gehad. In shock en in doodsangst reed ik een uur van Den Bosch naar Amsterdam. Uit zelfbescherming (een overlevingsmechanisme) had ik mijn heftige gevoelens afgeschermd. Die waren te groots, té heftig, teveel. In de maanden in het ziekenhuis werd ik geleefd en kwam ik ook niet aan voelen en verwerking toe. En daarna, toen hij overleed, had ik helemaal wel wat anders aan mijn hoofd.

De heftige gevoelens verdwenen in een doos, achter een hele dikke deur, als het ware. En de sleutel heb ik heel veel ver weg gegooid. En hoewel ik ze nog regelmatig heb opgemerkt, heb ik ze nooit echt willen (durven!) voelen. Wel vaak weggestopt, genegeerd, waardoor ik jarenlang last van buikpijn had, vermoeid was en snel prikkelbaar. Maar mijn lichaam heeft het al die tijd onthouden en nu ik er dan klaar voor was om deze doos aan nare ervaringen op te ruimen, te helen, kon ik eindelijk écht luisteren naar mijn lijf. En kwam er daarna rust en ontspanning. En inzicht ook, over het hoe en waarom.

Ik wist natuurlijk wel dat ik een heftige ervaring had meegemaakt. Maar ik had nooit gedacht dat het een traumatische ervaring was. Ik dacht altijd dat een trauma nog veel en veel erger was. Maar inmiddels weet ik, door mijn opleiding tot Bevallingsverwerkingsspecialist, veel meer over trauma. En realiseerde ik me dat dit precies is wat er gebeurt bij een traumatische ervaring. Je stopt het zo ver weg dat je er nooit meer bij komt. Je gaat er omheen leven, zo goed als je maar kan. Je denkt dat het allemaal prima gaat. Maar echt prima gaat het niet…

Het kost verschrikkelijk veel energie om jarenlang de boel weg te stoppen. Alsof je continu een strandbal onder water moet houden. Maar zomaar besluiten om die strandbal los te laten? Dat is ontzettend moeilijk en daarom is het zo ontzettend fijn dat je daar hulp bij kunt vragen.

Dat weet ik uit eigen ervaring. Zowel hoe moeilijk het kan zijn om de stap te nemen om hulp te vragen, als ook hoe fijn het is om die hulp te mogen ontvangen. Het is echt een geschenk aan mezelf geweest om dit oude zeer te durven doorvoelen en helen. Het is mijn grote wens dat als jij dit leest en je zelf een nare of traumatische bevalervaring (of miskraam, zwangerschap, kraamtijd of andere ingrijpende ervaring) hebt meegemaakt, dat je weet dat ik er voor je ben, zodra jij er klaar voor bent. Ook jij bent het waard om te herstellen van je heftige ervaring, zodat je weer écht voluit kunt leven.

Uiteindelijk is het mijn missie dat moeders, en hun partners, in goede verbinding met zichzelf en hun kindje(s) rust en flow ervaren, zichzelf kunnen ontspannen en zo optimaal kunnen genieten van het leven en van het (aanstaande) moederschap! 

Liefs, Sabine

Foto: Nicole Langen